Στέκομαι μπροστά στη πόρτα σου,
Χαμηλωμένο το βλέμμα, συγκινημέν’ η ματιά
Στέκομαι μπροστά στη πόρτα σου,
Ούσα μικρή κι αδύναμη, με χέρια που τρέμουν,
Με στεγνή λαλιά.
Στέκομαι μπροστά στη πόρτα σου
Κι αδημονώ να σπρώξω με δύναμη
Και να’ ρθω να σε βρω.
Διακρίνω απ’ τη χαραμάδα της
Χρυσό φως να χαράζει το περίγραμμά της.
Διακρίνω απ’ τη χαραμάδα της
Ένα απαλό αεράκι, χάδι κλεφτό.
Διακρίνω ανεπαίσθητα τη μυρωδιά του πρωινού κρίνου του νερού.
Είσαι εκεί αναπαυόμενος/η μες την απεραντοσύνη
Είσαι εκεί με ανοιχτά φτερά, γεμάτος/η καλοσύνη.
Είμαι η κόρη τ’ άσπρου σύννεφου.
Είμαι η κόρη της αιώνιας πασχαλιάς
Και της αλμύρας τ’ ασίγαστου φλοίσβου.
Είμαι μικρή κι αδύναμη
Με γόνατα γρατσουνισμένα, χέρι’ αγκιστρωμένα
Και τυλιγμένα δάχτυλα στο ρόπτρο της εισόδου.
Καρδιά φλεγόμενη στο τέρμα πια του δρόμου.
Σου καταθέτω το ύστερο καλάθι μου γεμάτο:
Φόβοι λογιών-λογιών, άγχη κι επιθυμίες.
Σου καταθέτω ό, τι με κρατά σαν άγκυρα γερμένη
Στ’ απόνερα του λιμανιού ,ψυχή βαθιά βρεγμένη.
Είμαι εδώ και καρτερώ,
Τη δύναμή μου για να βρω
Θα σπρώξω, θα’ ρθω να σε δω
ΑΓΑΠΗ, αιώνιο φυλακτό!
Αυτές οι πληροφορίες δημιουργήθηκαν για να κυκλοφορούν και διανέμονται ελεύθερα, αρκεί να περιλαμβάνουν τις λέξεις “Copyright υλικού © Χρυσή Μπέρου, www.berou.gr“.
